میدان فردوسی یکی از نماد‌های شهر تهران است. میدانی که با مجسمه فردوسی در میانش شناخته می‌شود. کار ساخت این مجسمه سه متری را ابوالحسن صدیقی در سال ۱۳۳۸ به پایان رساند. جنس مجسمه از سنگ مرمر کارارا است. مجسمه ۱۷ خرداد ۱۳۳۸ از سوی فریدون صدیقی، فرزند مجسمه‌ساز در میدان نصب شد. میدان فردوسی یکی از صحنه‌های تاریخ معاصر ایران بوده است. این میدان حوادث زیادی را به یاد دارد. از راهپیمایی طرفداران محمد مصدق در سی‌ام تیر سال ۱۳۳۱ بگیرید تا راهپیمایی‌های سال ۱۳۵۷ و دیگر حوادث تاریخی و سرنوشت‌ساز ایران. زمانی میدان به زن سرخ‌ پوشش شناخته می‌‌شد. حالا میدان فردوسی هم به صرافی‌ها و فرش فروشی‌هایش شناخته می‌شود. اردیبهشت ۱۳۹۰ برجی ۲۱ طبقه در ضلع جنوب غربی میدان به بهره‌برداری رسید. این مسئله با انتقاد کارشناسان از شهرداری وقت روبرو شد. نازنین کاظمی‌نوا، عکاس دروازه تهران، به میدان فردوسی رفته و برای ساعتی به عکاسی از عابران دور میدان پرداخته است.